Het is meivakantie!
Ik heb zelf een week eerder vakantie dan de kinderen maar we hebben toch nog een week samen. Een paar weken geleden hebben wij ook een andere caravan gekocht ;-). Wij hadden een caravan uit 1984 en zijn er nu 10 jaar op vooruit gegaan ;-). Een goede reden dus om de spullen te pakken en even een paar dagen weg te gaan.
Ondanks het weer is het heerlijk. We staan op een camping in de Wijk waar ook vrienden van ons staan. Erg gezellig dus! Heerlijk om even weg te gaan.
Het is nu 07.30 uur en de kinderen zijn al een uur wakker. Het regent buiten dus ik kan mooi even een berichtje schrijven.
Vakantie en Brugada. Eigenlijk kan ik er op dit moment niet zoveel over vertellen. We zijn inmiddels 3 jaar verder dus ik heb er al aardig mee leren te leven. Waar ik het meeste tegenaan liep was plotselinge angst door vreemde gevoelens in mijn lichaam, waardoor je jezelf gek gaat maken. Wat als ik hier weg val, wat als de ICD niet werkt enz. Gelukkig heb ik dit veel minder dan de eerste 2 jaren, maar soms doe ik dit toch. Ook heb ik nog wel eens last van prikkels om het zo maar even te noemen. Ik kan nog steeds niet zo goed tegen drukte. Hier heb ik niet dagelijks last van, maar af en toe is het ineens even te veel. Dan wil ik gewoon even rust of hardlopen om mijn hoofd leeg te maken.
Hoe gaan de vakanties?
Eigenlijk top. Het belangrijkste is het inpakken. Wat moeten wij nou extra meenemen? Home monitoring van de ICD, een thermometer en veel paracetamol. Dat was het eigenlijk al. En natuurlijk kijken wij van tevoren waar het dichtstbijzijnde ziekenhuis is. Momenteel staan we in de Wijk bij Staphorst dus Zwolle is dichtbij.
Als tag heb ik staan ‘spanningen’. Zoals ik al zei kan ik het allemaal goed loslaten en ondanks dat ik dagelijks wel aan het Brugada syndroom denk, kan ik er goed mee omgaan. Af en toe geeft het toch spanning, bijvoorbeeld zoals ons dochtertje die nu ineens flink verkouden is. Dan begint de gedachte weer: wat als ze koorts krijgt…… Hopelijk gaat het snel weer over maar dit blijven vervelende momentjes. Het is fijn dat de kinderen met koorts naar het ziekenhuis moeten omdat je weet dat ze daar veilig zijn. Toch geeft het veel stress en is het erg vermoeiend. Ons dochtertje is nu 5 dus op die leeftijd hebben de meeste kinderen nog wel eens last van koorts. Ons zoontje is al bijna 8, wij merken echt wel een groot verschil. Hij heeft ongeveer 1 keer per jaar koorts vergeleken met ons dochtertje die ongeveer 3 keer per jaar.
De regen is afgelopen dus ik sluit ook af. Dit is dus heel kort hoe een vakantie eruit ziet met het Brugada syndroom. Eigenlijk valt het dus allemaal mee. Wat angst voor koorts wat de vakantie kan verpesten, maar meer ook niet. Dat is ook weer de positieve gedachte die ik altijd probeer te houden en daarom schrijf ik dit stuk ook.
Een van de mooie dingen die ik heb geleerd tijdens mijn opleiding NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren) is hoe onze hersenen werken en hoe je o.a. met angst om kan gaan. Daarin kwam ook deze spreuk voor die ik erg herkenbaar vind.
“Het is niet de toekomst waar je bang voor bent: het is de herhaling van het verleden.”
Er is zoveel wat wel kan dus geniet van het moment en blijf nier stilzitten!
