Het heeft even geduurd, maar een van de kinderen is positief. Op mijn werk en vriendenkring ging het al snel rond. Sins afgelopen weekend kreeg ik een zere keel, raakte mijn stem kwijt, begon te hoesten en had hoofdpijn. Nu is het zover dacht ik, maar ik had het mis. We hebben allemaal een test gedaan en toen bleek onze zoon positief. Ik ben voor een test naar de GGD gegaan met de overtuiging dat ik ook positief zou zijn, maar weer bleek ik negatief. Ik laat het dus maar los, ik wil natuurlijk ook geen positieve test hebben. Ik ziek het nu lekker uit en hoop in de loop van de week weer naar het werk te gaan.
Onze zoon (8) die dus wel positief is lijkt minder klachten te hebben dan ik. Hij heeft iets keelpijn en verhoging/koorts. Vannacht was het even spannend omdat hij bij een temperatuur vanaf 39 graden naar het ziekenhuis moet*. Met paracetamol was dit net aan te onderdrukken. Later in de nacht zakte de temperatuur weer onder de 38 graden, wat veilig is voor hem. Overdag is hij goed te spreken, eet goed en doet lekker zijn ding. Wijzelf en beide kinderen zijn gevaccineerd dus hopelijk hebben we daar ook profijt van. Hoe ziek hij zou zijn zonder vaccinatie zullen we nooit weten, maar het geeft wel een veilig gevoel. We hebben gedaan wat we konden.
Nu hopen dat de rest van het gezin niet aangestoken wordt en we alsnog met iemand naar het ziekenhuis moeten, dat is toch wel waar ik het meeste tegenop zie. Bang voor het coronavirus ben ik niet zo, alleen de gevolgen bij koorts wel.
*Twee jaar geleden is een ecg gemaakt bij 39 graden, bij die temperatuur lijkt hij veilig te zijn. Wel kan dit veranderen dus zullen we weer een keer opnieuw een ecg met koorts moeten maken. Dit is dus ook geen standaard regel, bij onze dochter is de afspraak dat we bij 38,5 graden al naar het ziekenhuis gaan. Neem deze waardes dus niet zomaar over!
