Afgelopen weekend zijn we met mijn schoonfamilie een weekendje naar Katwijk aan Zee geweest. Het weer vrijdag was iets minder maar gelukkig klaarde het al snel op. Voor degene die vaker mijn blogberichten lezen weten, dat onze dochter (6 jaar) er nog wel eens een handje van heeft om juist op die momenten ziek te worden. Uiteraard kan ze hier niks aan doen, maar toch gebeurt het. Ook dit weekend…
Koorts
Donderdag begon het al. ’s avonds is ze in het ziekenhuis geweest met wat verhoging en er is een ECG gemaakt. Ze zagen al dat ze een keelontsteking had. De temperatuur daalde en ze mocht weer naar huis zonder medicatie (op paracetamol na). Vrijdagavond aangekomen in Katwijk aan Zee steeg de temperatuur en we hebben haar paracetamol gegeven. Dit was niet voldoende en dus hebben we ook diclofinac gegeven. Het duurde even, maar de temperatuur daalde wel. Toch kwam de koorts steeds weer terug dus zijn we zondag toch naar het LUMC (Leids Universitair Medisch Centrum) gegaan. Gelukkig werden we hier heel snel en goed geholpen. Ze begrepen de noodzaak en na overleg met ons, en Isala Zwolle hebben ze besloten dat ze toch Antibiotica mocht krijgen om de keelontsteking te bestrijden. De koorts zakte toen gelukkig ook en bleef laag. Ze hoefde dus niet zo lang te blijven. De maandag erna hebben we nog even uitgewaaid op het strand en we zijn eind van de ochtend naar huis gegaan. Ons dochtertje knapte snel op en is woensdag weer naar school gegaan.
Hoe zag ons weekend er uit?
Erg stressvol. Je gaat het weekend al in met het gevoel dat het weer mis gaat. Daar aangekomen is het kijken waar een AED hangt, voor het geval dat… Wat geen prettig gevoel geeft. Ook elke keer als de temperatuur opliep was het weer spannend, gaan we wel of niet naar het ziekenhuis. Wat ons steeds tegenhield was dat de koorts uiteindelijk wel weer zakte. Dus als we naar het ziekenhuis zouden gaan weet je dat het weg is en je waarschijnlijk weer werd weggestuurd. Aan de andere kant zit ze wel een paar uur met hoge koorts op een vakantiepark, waar je niet wil zitten als het mis gaat. Ik heb mijzelf toch voorgenomen om de volgende keer eerder te bellen met het ziekenhuis om te overleggen wat verstandig is. Je wilt gewoon geen risico nemen. Hoe klein dit ook is. Daarnaast merk steeds weer dat deze spanning ook impact heeft (kan hebben) op de relatie met je partner. Gelukkig gaat dit bij ons goed en hebben wij wel geleerd om erover te praten. Maar let goed op elkaar! Doordat je zo gefocust bent op je kind(eren) kun je elkaar uit het oog verliezen. Help elkaar dus waar nodig en overleg goed hoe je zo’n situatie gaat aanpakken. Ik zou maandagochtend naar het werk gaan maar ik heb mij afgemeld voor die dag.
Al met al was het een druk weekend met een hoop stress, maar de kinderen hebben wel genoten en wij zelf hebben ook wel een paar mooie momentjes gehad. Hopelijk is het volgende weekendje weg iets beter;-)