Een weekendje weg van alles – letterlijk. Geen stroom, geen internet, geen afleiding. Alleen wij, een knus huisje, en de rust van Simonshaven, midden tussen de bomen en de wijngaard. Het is even wennen, dat wel. Binnen voelt het een beetje alsof de tijd heeft stilgestaan. Alles is oud, maar schoon en netjes. Het heeft z’n charme. Het is terug naar de basis, maar dan op een manier die eigenlijk verrassend fijn is.
Martine verwoordde het perfect: “We zitten in Nederland, maar het voelt als een god in Frankrijk.” En zo is het precies. Een eenvoudig huisje, omringd door groen, fruitbomen en dieren. Je hoort hier bijna niets – alleen het ruisen van de bladeren, het zachte gefluit van vogels, en af en toe het knorren van een tevreden varken in de verte.
’s Avonds, met een goed flesje wijn, zakken we langzaam weg in de stilte. We slapen diep en zonder onderbrekingen. Geen schermen, geen meldingen. Alleen de nacht en wij, kijkend naar hoe de lucht donkerder wordt, hoe de sterren langzaam tevoorschijn komen. Het maakt iets in je los. Een soort kalmte die je thuis niet snel vindt.
Het is niet luxe zoals we dat gewend zijn, maar juist die eenvoud maakt het zo bijzonder. Je merkt hoe weinig je eigenlijk nodig hebt om te genieten. Een bed, wat kaarslicht, elkaar, en de natuur.
Dit weekend heeft ons even losgetrokken van de drukte. Even terug naar wat echt is. En heel eerlijk? Dat zouden we vaker moeten doen.
